Een overzicht van de modellen:
1964 EL3400 Buizenvideo
1966 EL3402 1 inch semi professionele
video
1968 LDL1200 1 inch professionele video
1968 LDL1000/LDL1100 serie gebaseerd op 1/2 inch
1972 N1500 Huiskamervideorecorder
1973 N1520 Montagevideo zonder tuner gebaseerd op de N1500
1973 N1501 Huiskamervideorecorder
1975 N1502, N1512 en de N1420 (professionele portable VCR
met stereo geluid)
1976 LDL1100 portable VCR baseerd op het N1500 systeem
1977 N1700 Huiskamervideorecorder
1978 N1702 Huiskamervideorecorder
1979 VR2000 de echte eerste Video 2000
1980 VR2020
1981 VR2021
1982 VR2023/VR2024 (Stereo)
1982 N1702 uit het leveringspakket
1984 Eerste Philips VHS (bovenlader)
1985 Einde V2000 productie
1988 OEM SVHS videorecorder van Panasonic (Original
Equipment Manufacturer)
In het begin:
Beide pagina's komen uit de servicedocumentatie en zijn gedateerd 1964.
De banden van een EL3402 zijn nog goed afspeelbaar, de ijzeroxidebanden gaan
nog moeiteloos door de recorder!
Volgens Philips de ideale thuissituatie anno 1968 met
een LDL1002, herkenbaar aan de (nep)houten kast.
Hier een voorbeeld video op Youtube waarin de kwalitiet
kan worden beoordeeld <iframe width="640" height="360"
src="http://www.youtube.com/embed/kSuEqIv7uI0?feature=player_detailpage"
frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Een VCR
band
heeft de twee spoelen bovenop elkaar en niet naast elkaar waardoor de
videodrum een hoek moet hebben tov de band.
The N1500 (1972)
De N1500 bood ongeveer 1 uur aan opnametijd van zeer respectabele
opnamekwaliteit in kleur
en zeker vergelijkbaar met de eerdere professionele video
apparaten. De N1501, die 2 jaar later
werd geïntroduceerd had een iets moderner uiterlijk
maar was technisch nagenoeg identiek.
Het inrijgmechanisme was wel verbeterd (maakte minder
lawaai en was iets langzamer).
Het binnenwerk van een N1500/N1501
De N1520 (1972) was een speciale montagerecorder met ook
een extra geluidsspoor.
In 1976 werd N1502 geïntroduceerd welke mechanisch
en elektronisch gezien een zeer sterk verbeterde versie was van de N1500/N1501. De banden en opnamen waren
uiteraard onderling uitwisselbaar.
De meest ernstige bandloopproblemen behoorden tot het
verleden. De tapes waren in de loop der
In 1978 werd de N1700 geïntroduceerd. De N1700 heeft
een langere speelduur van maximaal 3 uur
in zeer goede kwaliteit. Het gebruik van twee verschillende
videokoppen op de drum i.p.v. twee identieke videokopjes bij de N150X serie maakte een langere speelduur
mogelijk. De identieke kopjes benodigden
een "witje" (een stukje leeg taperuimte) tussen de sporen
om overspraak (inwerking) van kleurinformatie te
voorkomen. Een haaks op elkaar staande koppenspleetje
maakte dat overbodig en dat scheelt dus speelduur.
De N1700 had bijna de dubbele speelduur dan de 1500 serie.
Later werden alle kleuren thuis-videorecorders volgens dat principe (Betamax,
VHS, CVC. Het Azimuth systeem vookomt chrominatieoverspraak tussen de 2
aanliggende videosporen.
De in 1979 geïntroduceerde N1702 had een klok die
langer vooraf kon worden geprogrammeerd, maar liefst 9 dagen! De tape van 3 uur
was niet erg geliefd omdat deze erg dun was en snel zorgde voor storingen
(strepen), de mechanica van de recorder produceerde dan ook regelmatig
een bandensalade met dit type band, de overige tapes presteerde erg goed mits na
78 gefabriceerd. De N1702 is tot 1983 leverbaar geweest.
De N1700 en N1702 gebruikten dezelfde tapes als de N150X serie.
De Philips N1702, de N1700 ziet er vrijwel gelijk uit.
de kleur is iets anders.
Grundig borduurde ook op het Philips concept en presenteerde
de VCR 4000, de specs zijn identiek aan de N1700/N1702. Deze recorder heeft echter wel andere technieken
t.o.v. de Philips range. Met name de bediening en koppen waren niet uitwisselbaar
met de Philips typen. Op de kop zat een schijf van rubberachtig plastic wat (denk ik) de stabiliteit
van de omwenteling verbeterde. De bediening was totaal elektronisch, met tip-toetsen. Momenteel zijn
bijna alle Grundigs moeilijk te repareren omdat onderdelen slecht te krijgen zijn. Het aantal kannibaal machines
is dito gering. Koppen zijn bijna altijd versleten.
Rond 1980 presenteerde Grundig de SVR, een recorder met
een maximale opnametijd van 4 uur. De cassettes waren
identiek aan die van de N1700/N1702 van Philips. De oude
N1500 banden konden niet op dit apparaat worden gebruikt.
Grundig had een bescherming ingebouwd in haar recorders,
een sensor zag of er oude of nieuwe tapes in
de recorder werden geplaatst. Op de achterzijde van de
cassette bij het "deurtje" is bij nieuwere tapes een
beetje plastic weggelaten, een micro switch detecteerde
dit en blokkeerde de functies van het apparaat.
Het Video2000 systeem was eind jaren 70 het stokpaardje
van Philips, velen beschouwen dit nog als het beste systeem. Bij nader onderzoek zal je vaststellen
dat dit totaal berust op een misverstand. De beeldkwaliteit was ronduit slechter dan de N1700,
de tapes waren vaak aan begin en eind beschadigd omdat daar een metalen strook zat die er voor zorgde
dat de band stopte bij het spoelen. Het apparaat was door de grote hoeveelheid elektronica
erg moeilijk te repareren voor niet door Philips opgeleid personeel. De latere typen vertoonden
steeds minder mankementen.
Beide loopwerken gaan voor moderne begrippen erg
traag. tegenwoordig zijn veel VHS recorders dan uit uitgerust met het "Quick
Response System".
Een VR2020 van Aristona
Een 2x4 V2000 recorder van Grundig
Een draagbare set van Philips voor portable doeleinden,
maar ook voor stationair gebruik met de aparte losse tuner.
De 2000 serie is tot ongeveer 1988 in productie geweest.
Philips produceerde in 1984 haar eerste VHS recorder, ook een bovenlader.
De EL3400 van Philips was een der eerste videoapparaten
van Philips. Het apparaat bevat 28 buizen en had slechts één videokopje. De band
liep dan ook bijna 360 graden om de drum om het helical principe te kunnen gebruiken. De tapes waren van ijzeroxide, dit
is te zien aan de lichtroestbruine kleur van de tape. Later (omstreeks 1967) is een kleurenversie gekomen die
ook op een andere snelheid draaide. De NTS (vroegere NOB) gebruikte deze recorder niet voor uitzenddoeleiden
daarvoor werd de AMPEX 2” recorder gebruikt. De EL 3400 werd vaak gebruikt voor demonstratiedoeleinden
zoals op de Firato in de jaren 60. Een van mijn 3400 is afkomstig uit een laboratorium,
de ander is afkomstig van een Belgische Premier. De recorder
heeft een zgn.360 graden bandloop. De ijzeroxide band, herkenbaar aan de
lichtroodbruine kleur, gaat bijna helemaal op de drum net zoals bij zijn
getransistoriseerde broertje de EL3402. De videokop had een
levensduur van ongeveer 500 uur.
De EL werd, voor zover ik weet, alleen in
Europe gebruikt. Sony had voor deze machine en veel beter alternatief, de
PV-100, een 2 inch machine (zie de Sony webpage op deze site) die
internationaal werd ingezet.
De
EL3400 zoals in de manual met bijbehorende zwart/wit televisie.
De EL3400 had een speelduur van ongeveer 45 minuten, de open reels waren van
metaal in tegenstelling tot de reels van de EL3402 en hadden een 1 inch band.
Tegenwoordig zijn werkende 3400's schaarser geworden evenals de techneuten die
deze mastondont van ruim 45 kg
kunnen repareren als er iets aan mankeert. Op verzoek heb ik de service
manual beschikbaar
In de recorder zitten schakelaars waarvan de plastic onderdelen aan sterke
gaan verliezen. Deze schakelaars zorgen voor bepaalde functies. Reparatie is
lastig. Het mechanische loopwerk van de EL3400 is bijzonder robuust en gaat
langer mee dan de levensduur van de electronica.
De kwaliteit van de beelden is redelijk, na gelang de band ouder wordt wordt
het beeld minder scherp en ontstaat er ruis. Met de juiste professionele
correctie apparatuur is deze ruis nog te verwijderen.
De afbeelding hiernaast komt uit de servicedocumentatie en geeft de
specificaties weer van het apparaat.
Opnemen
van "de TV" kon met de bijgelverde kabel. Deze kabel had een "hoedje"
dat
over een van de buizen moest worden
geschoven. De video eindbuis van de TV "straalde" het signaal uit, de kabel
pikte dit signaal op en moest op de achterzijde van de EL3400
worden ingeplugd.
Een EL3400 is een mooie machine maar bovendien enorm zwaar en heeft geen handvaten, zo'n 45
kg.
Na de EL3400 introduceerde Philips in 1968 de EL3402 voor huiskamerdoeleinden.
De beeldkwaliteit van deze recorder is slechter dan die van een EL3400, dit is
mede te danken aan de germanium halfgeleiders die in de recorder zitten.
Mechanisch gezien kan je wel stellen dat als de recorder nu nog niet is
gereviseerd alle aanwezige snaren verstroopt zijn. Deze snaren zijn goed te
verwijderen met verdunner. Pas
op dat de verstroopte snaren iets anders aanraken dan de doek waarmee je de
snaren wilt verwijderen, dit maakt onuitwisbare herinneringen.
Gelukkig is de aandrukrol meestal nog in goede staat. Dit rubber is meestal
niet zwart maar een beetje groenachtig/zwart.
Als de aandrukrol erg slecht is dan is er nog wel een truc, doe er een stuk
krimpkous overheen en verwarm deze. De krimpkous gaat als een handschoen om
het rubber zitten. Een alternatief is om de roller te laten namaken in de USA.
Ook de EL3402 heeft slechts een videokopje net zoals de 3400, de band moet dus
bijna 360 graden om de drum zitten. Hiernaast een afbeelding uit het servicedoc
waarin dit schematisch wordt aangegeven.
De 3402 was ook leverbaar in een versie die aan het einde van de band
terugspoelde en weer begon met spelen. Dit model kan dus continue spelen, leuk
voor beurzen.
Op
het begin en einde van de band moesten wel metalen stroken worden aangebracht.
Als je een EL3402 hebt die iets mankeert dan is de kans groot dat de elco's
zijn uitgedroogd, vervang deze en hij speelt weer. Als je het apparaat gaat
vervoeren, neem dan voorzichtig het kopje uit het apparaat, veel koppen zijn
gesneuveld bij vervoer.
Ziehier
een band van de EL3402. De banden zijn herkenbaar aan het metalen stikkertje
op de reel. Hier op de onderzijde van de band. De banden zijn verpak in een
kartonnen doos.
Ik kom wel een banden tegen waarvan de reel is gaan kromtrekken zodat deze
niet meer in de recoder afspeelbaar is.
Deze EL3402 is afgebeeld met metalen reels. de foto is afkomstig uit het
servicedok. De kap is van doorzichtig plastic.
Dit model kan intern ook worden aangepast dat de band sneller draait. Volgens
het doc. blijft de beeldkwaliteit identiek. De snaar die de capstan aandrijft
wordt op dan een andere plaats gezet. De standaard speelduur bedraagt 45
minuten, in zwart/wit. Dit model is niet echt zeldzaam.
In
1966 introduceerde Philips de LDL portable serie. Deze recorder had geen ingebouwde tuner
en er moest dus met een externe bron (camera) moest worden gebruikt als je
een opname wilde maken. De LDL 1001 en 1002 waren gebaseerd op hetzelfde
mechaniek, alleen de kast was anders.
De LDL tape is een chroom tape. De tapes die tegenwoordig
nog opnamen bevatten van de LDL zijn moeilijk af te spelen. De tape is in de loop der jaren
gaan oxideren wat de bandloop doet vastlopen.
Het is wel mogelijk de oude tape te vervangen door nieuwe
bijvoorbeeld VHS tape.
De kwaliteit is zeer goed maar wat ruisig, dit kwam door de germanium transistors
waaruit de elektronica was opgebouwd.
In sommige gevallenis de buiteste 2 cm van de band nog afspeelbaar en
doordat de band door de machien zeer strak is opgeworden is de rest verkleeft.
deze machien had een zeer doordacht "tussenwiel" (engels: idler) systeem dat
gebruik maakt vcan Eddy Currents van aluminium.
Een tape met plastic cassette van de LDL1000 serie
In tegenstelling tot wat velen denken is de videodrum niet compatibale met
deze van een N1500.
De LDL1200 serie.
De LDL serie had tot doel studiokwaliteit te leveren, een marktsegment dat in de
lift zat begin jaren 70. De LDL1200 is een 5Mhz
machine wat inhoudt dat het hele videosignaal op de band wordt gezet. De LDL1250
is een model wat een ingebouwde colourprocessor ingebouwd heeft zodat eventuele
kleurensignalen later in kleur kunnen worden weergegeven. Deze processor is ook
extern te koppelen. Zo kun je van een LDL1200 een kleurenmachine maken. De
LDL1251 is een model uitgerust met een edit board. Alle machines zijn gebouwd in
dezelfde kast. De LDL12XX hebben een fantastische beeld. Ook net zoals zijn
andere 1 inch broers heeft de 1200 slechts een video kopje.
De kopjes zijn herkenbaar aan een kleur. Het plaatje waar het logo op staat moet
blauw zijn, de grijze (hier aangeduid met EL1953/01) is voor een ander model.
Welk is mij niet bekend. Het kopje met het blauwe plaatje kan ook in de EL3400
worden geplaatst.
Voelt een EL3400 zwaar aan, een EL1200 is de overtreffende trap ervan.
(foto by Audie)
Het kan nog zwaarder, deze werkelijk loodzware LD 87 machine werd gebruikt
voor professionele doeleinden, hoofdzakelijkin de medische sector. De tape is 1 inh breed en is bovenop elkaar
geplaatst. Het lijkt op een VCR zonder cassetteomhulsel. De diameter van de
drum is gigantisch (moet hem nog opmeten), dit zorgt ervoor dat de sporen
erg lang zijn en er een hele hoge frequentie (veel details) op de band kan worden
weggeschreven. Ik heb gehoord 8,5 Mhz! Dezelfde machine is ook onder de naam
Grundig geleverd. De gebruikte banden zijn chroom banden.
Een van de toepassingen was in de medische wereld, deze machine is in staat
een zeer goed stilstaand plaatje te reproducreren. Handig bij real tim
eroentgen operaties. De
arts kon dan met het remote panel de machine bedienen.
Begin jaren 70 kwam Philips met de eerste echte kleuren
consumentenvideorecorder, dit was de "infamous" N1500.
De N1500 had nogal wat kinderziektes in met name de bandloop
en het inrijgmechanisme, maar ook de eerste type chroomvideocassettes waren zeer slecht van
kwaliteit en deden de recorder vaak vastlopen waardoor de videokoppen zeer snel slijten of vervuild
raakte. Philips
bood de consument een zgn. servicecertificaat aan bij de aanschaf van het apparaat. Met dit certificaat
kon je voor een miniem bedrag een aantal
jaren service krijgen bij een van de landelijke reparatiekantoren.
Een fel begeerd service certificaat
In Duitsland is veelvuldig van dit apparaat gebruik gemaakt door regio
omroepen.
jaren ook sterk verbeterd. Vreemd is dat een goede N1500/N1501
een mooier beeld heeft dan de N1502. Een N1500 en een N1501 hebben beide een YC
uitgang, met een scoop kan je eenvoudig de uitgang vinden. Een variant van de N1502 is de N1512, een recorder met
video/audio in en uitgangen.
Momenteel is dit model het meest gewild.
Omstreeks 1978 bracht Philips de LDL1100 op de markt. Een portable VCR 1500
machine compleet met 2 geluidssporen en tiptoetsen. Op de plaats van de voeding
konden ook accu's worden geplaatst waardoor de machine op locatie kon worden
gebruikt. Een zeldzame machine.
Een foto van de manual. Ik vermo0ed dat dit een door Grundig ontwikkelde machine
is.
De LDL1100.
De SVR4000
Dit is een afbeelding van een deel van het inrijgmechanisme van een
N1502, N170X. Op de foto is duidelijk het videokopje te zien (net naast de as
met de inbusafstelling). Zorg ervoor, als je banden van deze systemen gaat
afspelen, dat deze onderdelen goed schoon. Met name de as aan de linkerkant,
daar wil zich nog wel een chroomdioxide resten aan vastzetten. Als deze as
vervuild is dan loopt de band erg zwaar door de recorder wat een aanzienlijke
slijtage betekent.
Ook de toonas moet regelmatig worden gereinigd. Zorg ervoor dat de aandrukrol
geen speling op de as heeft. Als er wel speling is dan zal bij het afspelen de
opname niet constant van kwaliteit zijn. M.b.v. dunne ringetjes kan je de
speling opvullen.
De eerste tapes uit deze Philips serie zijn absoluut af
te raden om te gebruiken, deze vervuilen het mechaniek dermate dat regelmatig reinigen de enige oplossing is
om het plaatje terug te zien. De latere tapes met de aanduiding LVC zijn beter, met name de BASF tapes zijn
erg goed. De 3M tapes verliezen na een aantal jaren de opname omdat de tape oxideert,
maar een groot aantal Scotch tapes zijn nog zeer goed afspeelbaar. Let op,
deze schimmel is nioet goed voor je gezondheid
Dit
is een opengewerkte VR2020. De VR2020 is eigenlijk niet de allereerste V2000
van Philips. In 1979 is zeer kort de V2000 op de markt geweest. Op de plaats
waar dan VR2020 staat zal daar dan V2000 staan. Veel verschil is er overigens
niet tussen de modellen.
Een VR2020 van Philips, de bijna eerste V2000 (met aluminium frontje)
Het loopwerk van een VR2020 - VR2024
2 x 8 uur
Grundig
V2000 recorder
Een
Grundig
2x4 uurs recorder